از کرامات امام صادق (ع)

 هر کس در راستای برآوردن حاجت برادراش گام بردارد، مثل کسی باشد که میان صفا و مروه  گام برداشته است. و برآورنده حاجت برادر همچون کسی است که در جنگ بدر و احد در راه خدا، به خون خویش آغشته است  خدا هیچ امتی را دچار عذاب نساخته مگر هنگامی که به حق و حقوق برادران مستمندشان سستی نموده اند.

در ادامه می‎فرماید: ای پسر جندب! به شیعیان ما برسان و به آنها بگو: مبادا گروه‎ها (و طرز فکرهای منحرف) شما را اغفال کنند، به خدا سوگند! به ولایت ما (اهل بیت) نتوان دست یافت مگر با تقوا ... و یاری کردن برادران دینی (با مال و جان) در راه خدا و هر کس بر مردم ستم نماید، از شیعیان ما به شمار نیاید.»(2)

راستی چرا این سفارشات و انتظارات در جامعه تشیع کم رنگ شده است؟ با این که از علامت بارز شیعه، همدردی و همیاری و خدمت رسانی بوده است چنان که آن حضرت می‎فرماید: «به راستی شیعیان ما به چند ویژگی شناخته شوند: (از جمله) بذل و بخشش به برادران دینی.»(3)

انتظار فوق را تمام امامان معصوم(علیهم‎السلام) از شیعیان خویش دارند، امام باقر(علیه‎السلام) پدر بزرگوار امام صادق(علیه‎السلام) نیز چنین انتظاری را از پیروان خود دارد. شخصی به امام باقر (علیه‎السلام) عرض کرد الحمدلله شیعیان شما خیلی زیاد هستند، امام نگاه پرمعنایی به او کرد و فرمود: اینها که می‎گویی شیعیان ما هستند، آیا این کارها را انجام می‎دهند؟ «آیا ثروتمندان این افراد، به حال فقرا و مستمندان خود توجهی دارند و به آنها رسیدگی می‎کنند؟ آیا بزرگان و نیکوکاران این افرادی که شما آنها را شیعه می‎خوانید خطاها و اشتباهات خطاکاران را می‎بخشند و آنها را مورد عفو و گذشت قرار می‎دهند(یا آنها را چندین برابر مجازات می‎کنند و زجر می‎دهند؟!)

آیا اینها مواسات و همدردی دارند؟ خوشبختی‎های خویش را بین همدیگر تقسیم می‎کنند، (شادی‎های‎شان را با هم قسمت می‎نمایند؟) آن مرد (وقتی این ویژگیها را شنید شرمنده شد) و گفت: نه (این صفات را دارا نیستند)

حضرت فرمود: چنین افرادی شیعه ما نیستند، شیعه، کسی است که آن چه را گفتم عمل کند.»